John van der Grond is brandweervrijwilliger in zijn woonplaats Krabbendijke. Ook in het dagelijkse leven is hij actief bij de VRZ (Veiligheidsregio Zeeland). John is 45 jaar en heeft samen met zijn vrouw 4 kinderen. Sinds zijn trouwdag in 1999 wonen ze in Krabbendijke. Naast de brandweer is John leidinggevende bij de jeugdvereniging van zijn kerkelijke gemeente in Kruiningen. We ontmoeten hem op de brandweerkazerne van Krabbendijke.

Hoe kwam je bij de vrijwillige brandweer terecht?

Ik kom uit Krimpen aan den IJssel. In Krabbendijke had ik dus geen sociaal netwerk. Maar ik wilde graag snel ‘integreren’ en zocht dus aansluiting in het maatschappelijke leven. De oproep van de vrijwillige brandweer leek me wel wat, dus ik sloot me in 2000 al aan. Daar heb ik tot op heden nog geen spijt van. 

Wat spreekt je zo aan bij de vrijwillige brandweer?

In de eerste plaats is het gewoon een passie voor het werk, voor het vak. Maar daarnaast is de groep waarin ik terecht kwam en die we nu hebben, gewoon een soort familie. Je maakt veel mee met elkaar. Soms nog meer als met je eigen familie. Dat geeft binding. Natuurlijk is er ook wel eens ‘wat’, maar dat is thuis ook zo. 

Tegenwoordig werk je ook in vaste dienst bij de VRZ. Sinds wanneer is dat?

In 2010 kwam er een vacature waarop ik heb gereageerd. Ik werkte toen nog bij een brandpreventiebedrijf. Mijn nieuwe werkplek was in Kruiningen op het gemeentehuis. Daar zaten we met een aantal brandweer collega’s. Als er een uitruk was in Kruiningen, was er eigenlijk altijd zes man beschikbaar om direct naar de kazerne te gaan. Het is wel jammer dat het niet meer lokaal is. De lijntjes waren toen ook korter.

Kan de brandweer in Krabbendijke altijd uitrukken?

Gelukkig wel. Ook overdag kunnen we er meestal wel uit. Bij andere posten is het soms lastiger. Je bent afhankelijk van vrijwilligers en hun beschikbaarheid. 

Je bent ook nog actief als leidinggevende bij de jeugdvereniging van je kerk. Is dat ook een passie van je?

Hoe zal ik het zeggen? Ik werd er ongeveer 15 jaar geleden voor gevraagd en heb toen ‘ja’ gezegd. Ik ben het erg gaan waarderen en haal er ook voldoening uit. Als de jongeren steeds terug blijven komen, weet je dat ze het naar hun zin hebben. Daar doe je het voor. En als je A hebt gezegd, moet je ook B zeggen en niet zomaar stoppen. 

Voor mensen in nood klinkt de sirene als muziek in de oren.

Wordt brandweerwerk genoeg gewaardeerd?

De mensen die ons nodig hebben gehad waarderen ons wel. Sommige mensen zien ons als herrieschoppers. Daar kan ik inmiddels wel mee omgaan. Voor mensen in nood klinkt de sirene als muziek in de oren. Dat besef is er te weinig en vind ik wel jammer. 

Wat verbind je aan de lokale SGP?

Ik geloof dat de SGP leeft in de overtuiging dat ze eens zelf ook verantwoording moeten afleggen. Daarom ga ik er ook vanuit dat ze in dat besef de juiste beslissingen en afwegingen maken. Ik kan ze dus met een gerust hart mijn stem en support geven.  

Heb je wel eens te maken gehad met lokale politiek?

In 2008 is deze kazerne in Krabbendijke geopend, maar dat ging allemaal niet vanzelf. In 2007 kwam ik dus af en toe in de raadsvergadering als het weer op de agenda stond. 

Wat is je boodschap aan SGP Reimerswaal?

Focus op veiligheid. Brandweerposten die we nu hebben moeten we vasthouden. Aanrijtijden moeten we niet oprekken. Steeds meer mensen wonen langer thuis. De zelfredzaamheid gaat achteruit. Als de eerste auto niet kan uitrukken vanwege beschikbaarheid, dan moet de volgende twee keer zo lang rijden. Dan wordt het spannend of we op tijd hulp kunnen bieden.